Semele

Semele voelt zich een figurant in haar eigen leven. Onder druk van haar vader stemt ze in met een huwelijk met Athamas, maar in haar hart verlangt ze naar oppergod Jupiter. In Claus Guths indringende enscenering van Semele, het meesterwerk van Georg Friedrich Händel, is die liefde geen werkelijkheid, maar een vlucht in de verbeelding. Semele creëert een parallelle wereld waarin haar diepste verlangens worden vervuld: een begripvolle vader, een liefdevolle echtgenoot en volledige zelfbeschikking. Maar hoe sterker haar illusie wordt, hoe verder ze zich verwijdert van de realiteit. Terwijl haar rol als bruid wordt overgenomen door haar zus Ino, dreigt ze zichzelf te verliezen in wat had kunnen zijn.